Διαβάζοντας τη σημερινή ανοικτή επιστολή-μονόλογο του Γενικού Γραμματέα της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας, δεν μπορώ να μην εκφράσω τα κάτωθι:
«Όσοι υπηρετούν θεσμικούς ρόλους πρέπει να περιμένουν να κριθούν μετά την ολοκλήρωση της θητείας τους, γιατί τότε θα αποτιμηθεί η συνολική τους προσφορά. Όμως, ο Γενικός Γραμματέας προτιμά να «διαφημίζει» ο ίδιος το έργο του, στάση που τορπιλίζει την υστεροφημία που θα έπρεπε κανονικά να επιθυμεί.
Διαπιστώνω επίσης με απογοήτευση ότι ο Γενικός Γραμματέας δεν βλέπει το δάσος αλλά μόνο το δέντρο και αυτό της δικής του επιλογής. Σε κάθε περίπτωση, αδυνατώ να εντοπίσω το όραμα που υπηρετεί την τελευταία δεκαετία, εκτός κι αν αυτό είναι η φθίνουσα πορεία του ελληνικού νηολογίου και της ναυτοσύνης των Ελλήνων, και το ευρύτερο τέλμα του ναυτικού επαγγέλματος στην πατρίδα μας. Οι προσωπικές ατζέντες και φιλοδοξίες πρέπει να μην υπερτερούν του γενικού συμφέροντος του κλάδου και των μελών του οργάνου που εκπροσωπείται, αρχή που ολοφάνερα δεν πρεσβεύει ο ίδιος.
Η ιστορία λοιπόν θα τον κρίνει και ας μην προκαταλαμβάνει αυτή με εγωκεντρικές δηλώσεις. Η ναυτιλία των Ελλήνων υπήρχε και μεγαλούργησε πριν από αυτόν και θα υπάρχει και θα μεγαλουργήσει και μετά από τη δική του ηγεσία. Το ερώτημα είναι αν οι Έλληνες ναυτικοί μας θα μπορέσουν να παραμείνουν σημαντικοί εταίροι και συνεργάτες σε αυτή την εθνική επιτυχία».